And the hope will fill us again
The shadows of absent will appear
We will believe once again
In yet another Christmas
And although the Christmas buzz faded
Because it ran out of someone’s voice again
Come here to us and stay with us
Contrary to the so called irony of fate

Give us the faith that it makes sense
That we do not have to regret friends' passing
That wherever they are, they are well
Because they are with us, although in other form
And convince us that this is to be
That the air is still trembling after their voices
That they left in order to live
And this time they will live forever

Come into the world to compensate for loss accounts
To take an empty seat at the table among us
Once again allow us to enjoy the child inside of us
And to forget that there are empty seats at the table

And the hope will fill us again
The shadows of absent will appear
We will believe once again
In yet another Christmas
And although the Christmas buzz faded
Because it ran out of someone’s voice again
Come here to us and stay with us
Contrary to the so called irony of fate

Come into the world to compensate for loss accounts
To take an empty seat at the table among us
Once again allow us to enjoy the child inside of us
And to forget that there are empty seats at the table

A nadzieja znów wstapi w nas.
Nieobecnych pojawia sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boze Narodzenie.
I choc przygasl swiateczny gwar,
Bo zabraklo znów czyjegos glosu,
Przyjdz tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiare, ze to ma sens.
Ze nie trzeba zalowac przyjaciól.
Ze gdziekolwiek sa - dobrze im jest,
Bo sa z nami choc w innej postaci.
I przekonaj, ze tak ma byc,
Ze po glosach tych wciaz drzy powietrze.
Ze odeszli po to by zyc,
I tym razem beda zyc wiecznie

Przyjdz na swiat, by wyrównac rachunki strat,
Zeby zajac wsród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyc sie dzieckiem w nas,
I zapomniec, ze sa puste miejsca przy stole.

A nadzieja znów wstapi w nas.
Nieobecnych pojawia sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boze Narodzenie .
I choc przygasl swiateczny gwar,
Bo zabraklo znów czyjegos glosu,
Przyjdz tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Przyjdz na swiat, by wyrównac rachunki strat,
Zeby zajac wsród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyc sie dzieckiem w nas,
I zapomniec, ze sa puste miejsca przy stole.